Zondag, het regent ik heb niks te doen dus dit is een mooie gelegenheid om even wat op papier te zetten.
Ik liep laatst op donderdagavond de poort binnen zei er iemand, die controleerde, oh dat is volgens mij een Olympiaan. Dat klopt zei Rolf en ik denk dat hij misschien wel net zolang lid is als wij oud zijn. Hoe lang vroeg hij aan mij, 46 jaar zei ik. Oh toen was ik er zelfs nog niet zei Rolf.
Balen jullie, net als ik ook zo van het hele coronagebeuren? Had ik me net aangemeld voor de zaterdag crew, je moet toch iets doen om tegemoet te komen aan je verslaving, gooit die vriendelijke Mark vanuit Den Haag het voetbalgebeuren op slot. Natuurlijk, het is nodig met al die besmettingen maar leuk is het niet. Had ik net gedacht mij een paar zaterdagen in de maand nuttig te maken bij de club, want de crew komt wat mensen te kort op de zaterdagen, wordt ik gelijk weer buitenspel gezet. Naar de lijn verwezen. Maar goed we hebben het maar te doen en zo erg is het nu ook weer niet, toch? In verhouding met al het leed is het toch eigenlijk maar een klein offer dat wij de komende weken moeten brengen. Hoe beter we dat doen met zijn allen hoe eerder we weer op de voetbalvelden mogen rondlopen. En buiten dat is er toch nog genoeg te doen bij ons clubke. De werkploeg gaat gewoon door met de werkzaamheden, met inachtneming van de 1 ½ meter natuurlijk.
Iedereen heeft de berg klinkers wel zien liggen bij de poort. Zo kwam er iemand op het idee om het zooitje tegels dat bij onze ingang ligt eens op te ruimen en het te bestraten met dezelfde mooie klinkers die al rondom ons nieuwe pand liggen. En ja dan is er altijd wel iemand die dan ergens een ingang heeft en dus een 100 m2 klinkers op de kop kan tikken. Toon van de werkploeg kwam toevallig iemand tegen die wel een beetje kon straten en zo was er dan geregeld dat we op donderdag de tegels konden ruimen zodat vrijdags de stratenmaker om half acht, ja ½ 8, kon beginnen.
Donderdag vier uur waren alle tegels geruimd en was er ook nog een goot naar de meterkast gegraven want Andre was op het idee gekomen om een buis onder de bestrating te leggen want je kunt maar nooit weten waarvoor. Het dichtgooien en de klinkers er opnieuw inleggen mocht ik toevallig doen. Peer deed namelijk liever een beetje vegen rondom of wat met de bosmaaier rondlopen. Nou ik kan je wel vertellen dat die klinkers er opnieuw intasten veel moeilijker is dan een zooitje stenen er even gauw ingooien. Op het eind hou je grond en stenen over, snapte ook niet hoe dat nu kwam. Maar om 16.00 uur was alles klaar op een paar randjes na maar die doet onze Ad er nog wel even inslijpen want onze Ad kan alles.
Dus zoals jullie kunnen lezen gaat het gewoon door bij Olympia. Het was weer een voorbeeld van de saamhorigheid bij onze club. Ook in mindere, of juist in mindere tijden. Typisch Olympia, er zijn altijd wel mensen die wat te mauwen hebben, dat hoort bij de club maar er zijn dan ook altijd weer mensen die dan weer klaar staan om de boel op te pakken. Die zich belangeloos, voor een kop koffie en een worstenbroodje, inzetten. Waarom? Gewoon omdat Olympia hun club is omdat ze van hun club houden. Omdat ze vinden dat het er gewoon bij hoort.
Daarom hartelijk dank aan de werkploeg, die toch ook niet meer echt de jongsten zijn. Dank aan de anderen, Harry, Patrick Storken, Toon v d Hoof, Andre, Ron en de stratenmakers die een extra handje hebben toegestoken.
Dus als het weer zover is dat we weer tegen de bal aan mogen trappen kom je binnen via een netjes bestrate en opgeruimde ingang en staat er in het secretariaat een mooie keuken met alles erop en eraan. En mocht je op zaterdag een paar verloren uurtjes hebben de zaterdag crew, die zorgt dat alles netjes verloopt, die zorgt dat iedereen lekker kan voetballen tijdens de wedstrijddagen, kan nog wel een paar personen gebruiken. Meld je aan via info@olympia60.nl
Nogmaals hartelijk dank allemaal namens heel Olympia want dit was weer een staaltje “Allemaal Olympia”…
Groet Svenson…